บท 2102

ลิ่วอวี้พลันแข็งทื่อไป นางพยายามดิ้นรนแต่ถูกมือใหญ่กดทับราวกับภูเขา "อย่าขยับ เธอเคยบอกว่ายกเว้นที่นั่น ฉันทำที่อื่นได้ตามใจ ถ้าจะเปลี่ยนใจก็จ่ายมาเลยพันสองร้อย!"

"นี่... ฉัน... ฉัน" ลิ่วอวี้ถูกจับได้ว่าพลั้งปาก แม้อยากอธิบายว่าที่พูดไปไม่ได้หมายความอย่างนั้น แต่อีกฝ่ายก็พูดความจริง

คำพูดนี้ออกจาก...