บท 2209

ศุภศินเดินเข้ามาเห็นสภาพแบบนี้ ถึงกับหน้าเหวอ เธอจ้องมองเสี่ยวเทียนบนเตียงด้วยสายตาดุดัน แล้วจึงหันไปปลอบหนุ่มที่นั่งร้องไห้อยู่บนพื้น "เสี่ยวลิ่วจื่อ อย่าร้องไห้เลย ร้องไปก็อธิบายอะไรไม่ได้ เรื่องนี้น่ะ..."

"ไม่ต้องมาแกล้งทำดีหรอก แกนี่นังเฒ่าเหม็น ปกติไม่เคยเหลียวแลกูสักหน่อย นึกว่าจะเอากูอยู่หมั...