บท 2314

ฮี่ฮี่ ผมนึกว่าเป็นวิธีทำใหม่ของพี่หานเสียอีก ก็รสชาติแบบนี้นี่เอง ผมนั่งอยู่บนเก้าอี้ มีโต๊ะเล็กๆ คั่นกลาง หานเสวียโหรวยื่นมือทั้งสองข้ามมาจากฝั่งตรงข้าม กำลังเช็ดเศษไข่ออกจากใบหน้าผม สองเต้าอวบอิ่มระดับใหญ่พิเศษอยู่ตรงหน้าผม แม้แต่ลมหายใจยังพ่นรดได้

กลิ่นน้ำหอมจางๆ ที่เคยได้กลิ่นก่อนหน้านี้ตอนนี้...