บท 2610

ปากฉันระดมยิงไม่หยุด

พอได้ยินคำพูดของเขา สายตาของหวังเหม่ยเหม่ยก็สว่างวาบขึ้นทันที แม้จะฟังดูน่าอาย แต่ในตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว เธอหวังเพียงจะได้วิ่งไปที่ลำธารโดยเร็วที่สุด เพื่อระบายออกอย่างรุนแรง

แต่ถนนกลับขรุขระไม่เรียบ มีหลุมบ่อเล็กใหญ่เรียงต่อกันไม่ขาดสาย ล้อรถของเขาก็เล็ก ส่ายไปมาช้า...