บท 2807

ลี่เหวินเซวียนทิ้งตัวลงนั่งทับบนอกเขา กดร่างของเจ้าวัวน้อยลงไป มือทั้งสองกำรัดขาที่สามที่แข็งราวกับเหล็กกล้าเอาไว้แน่น "นี่เธอนี่ ขนาดนี้แล้วยังจะหนี ไม่กลัวจะพังเหรอ?"

"..." ผมถูกก้นใหญ่ทับอยู่บนอก หายใจไม่ทั่วท้อง แม้แต่จะด่าก็ไม่มีแรงด่า สำคัญกว่านั้นคือส่วนล่างถูกจับไว้ ความต้องการก็ค่อยๆ กัดกร...