บท 230

หานซีหลับคาอ้อมอกของผม เธอดื่มไม่เก่งอยู่แล้ว หลังจากร้องไห้ระบายความรู้สึกออกมา ฤทธิ์เหล้าก็เริ่มออกฤทธิ์ ไม่นานเธอก็หมดสติไป ผมลองเรียกเธอหลายครั้ง เธอละเมอเรียกชื่อผมเบาๆ ใบหน้าแดงก่ำ รอยน้ำตาสองทางใต้เส้นผมที่ยุ่งเหยิงยังไม่แห้ง

ผมรู้สึกงุนงงไปหมด ถึงจะรู้ว่าเธออาศัยอยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน แต่ผม...