บท 88

ผมไม่รู้ว่าปลายสายพูดอะไรมา เฉินมู่ตอบรับอย่างเด็ดขาดเพียงคำเดียวแล้วก็วางสาย พอเก็บโทรศัพท์แล้ว เธอจ้องผมเขม็ง "ซูเซียกำลังจะกลับมาแล้ว นายจะรออยู่ที่นี่ หรือจะไปโรงพยาบาลกับฉัน?"

ผมมองเธออย่างอ่อนระทวย พูดเสียงเบา "ผมขอเลือกไปรอที่ร้านกาแฟได้ไหม?"

"นายอยากทำให้ฉันโมโหตายใช่ไหม!" เฉินมู่ทำหน้าฉุน...