บท 1015

แต่ในที่สุดด้วยความอดทนเหนือมนุษย์ เขาก็กลั้นเอาไว้ได้

ปลายนิ้วไล่ไปตามต้นขา แตะผ่านเอวบางเหมือนแมลงปอจิกน้ำ ก่อนจะมาถึงความกลมกลึงขาวนุ่ม ทุกครั้งที่วาดเส้นบนผิวละเอียด เธอจะขมวดคิ้วแสดงความพึงพอใจปนกับความทรมาน

มองเธอดิ้นรนและจมดิ่งในห้วงแห่งตัณหา ในใจฉันมีความรู้สึกแปลกประหลาดอิ่มเอม ราวกับได้ควบ...