บท 112

เธอเป็นเหมือนแม่มดที่เปลี่ยนแปลงได้ร้อยแปด อารมณ์เปลี่ยนเร็วเกินไป ฉันคงไม่มีวันตามทัน

หัวใจฉันเต้นตึกตัก รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้าตอนนี้มีกระจกสักบาน คงส่องเห็นใบหน้าที่แดงก่ำของฉัน ไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

"ทำไมเงียบไปล่ะ คิดถึงฉันไหม?" เธอถามเสียงอ่อย

"เอ่อ..." ฉันพูดไม่ออก

"ถามอยู่นะ!" ความลั...