บท 113

เป็นเธอจริงๆ ไม่ผิดแน่ ความตกใจอันใหญ่หลวงที่เธอสร้างให้ฉันยังไม่จางหาย ฉันเดินเข้าไปอย่างเหม่อลอย แล้วนั่งลงตรงข้ามเธอ

เมื่อเห็นฉันตกตะลึงที่ได้พบเธอ เธอดูภูมิใจ เพลิดเพลิน มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มพลางถาม "จะดื่มอะไร?"

"อะไรก็ได้!" ฉันไม่ได้ชอบกาแฟมากนัก นานๆ ทีถึงจะดื่มสักแก้วเวลาต้องการกระตุ้นปร...