บท 1176

พูดจบก็หลับตาลง

ฉันรู้สึกจนปัญญา แต่เมื่อเห็นฝ่างเหยาที่ตกใจกลัว ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ

นั่งเงียบๆ อยู่ครึ่งชั่วโมง เธอค่อยๆ หายใจสม่ำเสมอ ฉันเรียกเบาๆ สองครั้ง เห็นว่าเธอหลับแล้ว จึงค่อยๆ ประคองศีรษะเธอวางลงบนหมอน

มองฝ่างเหยาที่ริมฝีปากปิดสนิท บางครั้งขมวดคิ้วเล็กน้อย ในใจรู้สึกสงสาร ลูบเส้นผมที่แก้มขอ...