บท 1276

ผมหันไปพูดประจบเอาใจ

"ความคิดเด็กๆ อย่าไร้เดียงสาเกินไปเลย" ตง้กุ้ยพูดอย่างดูแคลน ดูเหมือนไม่อยากคุยกับผมอีก เขาโบกมือให้ชายร่างกำยำคนนั้น ชายคนนั้นรีบหลีกทางให้ทันที

"ขอบใจนะ!" ผมชูถุงในมือให้ดู

ตง้กุ้ยยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ ไม่ตอบอะไรอีก

หญิงคนนั้นส่งผมถึงประตู ไม่พูดแม้แต่คำว่าลาก่อนจะหันหลังกลับไป

แม...