บท 1383

แต่ก็ดีนะ เมื่อเธอตกลงแล้ว ช่วยให้ฉันไม่ต้องเหนื่อย

อู๋ซินอวี่มองฉันผ่านกระจก เม้มปากยิ้มน้อยๆ ดึงกระดาษทิชชูแล้วหมุนตัวเดินจากไป

พอได้สติ เห็นว่ารอบข้างไม่มีใคร ฉันจึงคว้าก้นงอนของเธอไว้ หยุดฝีเท้าของเธอ

อู๋ซินอวี่หันมาอย่างยั่วยวน ดวงตาเป็นประกายระยับ มองฉันด้วยสายตาที่เหมือนอับอายระคนโกรธ

มองริมฝ...