บท 1473

บนถนนเธอมัวแต่ดูเวลา บ่นไม่หยุดว่าจะสาย พร้อมโวยวายว่าเป็นความผิดฉัน

แน่นอนว่าฉันไม่อยากให้เธอไปสาย ไม่รู้ว่าขับเร็วเกินกำหนดไปเท่าไหร่ แต่สุดท้ายก็ส่งเธอถึงที่ทำงานได้ทันก่อนเข้างาน

แม้แต่คำว่าลาก็ไม่ทันได้พูด รถเพิ่งจอดสนิท เธอก็เปิดประตูรถ เดินเร็วๆ ด้วยรองเท้าส้นสูงลงไปแล้ว

"ค่อยๆ นะ!" ฉันตะโกนไ...