บท 1541

ฟางเหยากำลังจ้องมองมาที่ฉันตาไม่กะพริบ

ถูกบังคับให้ดื่มเหมือนเป็ดถูกไล่ขึ้นคอก เรายกแก้วชนกัน

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความหงุดหงิดในใจ หรือเพราะฟางเหยาอยู่เป็นเพื่อน คอยสร้างบรรยากาศให้มีชีวิตชีวา พูดคุยปลอบใจฉัน

จิตใจของฉันค่อยๆ ผ่อนคลายลง ลืมเรื่องบริษัทไปชั่วขณะ สนุกกับการดื่มไปกับเธอ

จำไม่ได้มากนัก จำ...