บท 1570

คิวชิงอวิ๋นยิ้มพลางตบหน้าฉันเบาๆ

"แต่ฉันไม่รู้จริงๆ นะว่านายพูดถึงอะไร"

ฉันแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องต่อไป

"ยังจะมาแกล้งโง่กับฉันอีกเหรอ!"

คิวชิงอวิ๋นพูดพลางสั่นศีรษะฉันไปมา

"พี่คิว จะพูดกับมันมากทำไม ตามความเห็นผม ให้มันลิ้มรสความเจ็บปวดหน่อย หลังจากนั้นมันก็จะไม่กล้าคิดเล่นลูกไม้พวกนี้อีก"

เสียงของกว...