บท 175

มองดูเธอที่แก้มแดงระเรื่อด้วยความอาย ดวงตาเคลิบเคลิ้ม พยายามหลบหนีราวกับเจอสัตว์ร้าย ทำให้ผมรู้สึกสนุก ความเขินอายที่ติดตัวเธอมาแต่กำเนิดนั้น ไม่ใช่สิ่งที่จะทิ้งไปได้ง่ายๆ ตอนนี้กลับเป็นผมที่ได้ใจ จึงพูดอย่างผู้ชนะว่า "มันจะสกปรกตรงไหน ก็เป็นสิ่งที่ไหลออกมาจากร่างกายเธอเองนี่นา"

"พูดอีกแล้ว!" คำพูด...