บท 2

แต่ว่า...ยังไม่พอ!

จู่ๆ ความคิดบ้าบิ่นก็ผุดขึ้นในหัว ผมปลดเข็มขัดกางเกงทันที แล้วแทรกตัวเข้าหาเธออย่างรุนแรงท่ามกลางเสียงครางยาวของภรรยา

"อ๊ะ~ พี่คะ นี่มัน...ห้องนั่งเล่นนะ แล้วท่านี้ก็...อย่านะ~"

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะท่าทางหรือเพราะผมกำลังเร่าร้อนกว่าปกติ รู้สึกว่าภรรยาบีบรัดแน่นเป็นพิเศษ จนผมแทบขยับตัวไม่ได้

แล้วผมก็ก้มลงอุ้มขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นมา ราวกับอุ้มเด็กเล็กๆ ไปฉี่

"กรี๊ด! พี่ จะทำอะไรน่ะ ห้องนอนไม่ได้อยู่ทางนั้นนะ พี่?"

ไม่สนใจคำทัดทานของภรรยา ผมอุ้มเธอตรงดิ่งไปที่ระเบียง...

คอนโดของเราไม่ได้อยู่สูงมากนัก ปกติเวลาอยู่ที่ระเบียงยังพอคุยกับคุณลุงคุณป้าที่เดินอยู่ข้างล่างได้

ประกอบกับแสงไฟจากห้องนั่งเล่น มองจากข้างนอกเข้ามาคงเห็นได้ชัดเจน

"พี่...พี่คะ! บ้าแล้วเหรอ!? รีบ...รีบเข้าไปข้างในเถอะค่ะ!"

พอผมอุ้มเธอมาถึงระเบียง เธอก็ดิ้นรนทันที

แต่ด้วยท่าทางแบบนี้ เธอออกแรงได้ไม่ถนัด อีกทั้งผมยังคาอยู่ในตัวเธอ พอเธอขยับนิดหน่อย ความสุขที่แล่นไปถึงสันหลังก็ทำให้เธอหมดแรงในทันที

"อ๊ะ~ พี่คะ หนูขอร้องล่ะ เข้าไปข้างในได้ไหมคะ? คนอื่นจะเห็นนะ"

เสียงของภรรยาเริ่มสั่นเครือราวกับจะร้องไห้

ดูเหมือนการเล่นระดับนี้จะเร้าใจเกินไปสำหรับเธอในตอนนี้

ผมขยับเอวช้าๆ พลางปลอบเธอ "ไม่เป็นไรหรอกที่รัก ดูสิ ข้างนอกมืดปิ๊ดปี้ ไม่มีใครหรอก"

"แต่...แต่ว่านะ อ๊ะ~ พี่คะ อย่า...อย่าทำแบบนี้นะ~"

ผมไม่เปิดโอกาสให้เธอได้เจรจาต่อรอง

หลังจากกระแทกกายเข้าหาเธอหลายครั้ง ภรรยาก็เหมือนเรือน้อยกลางคลื่นใหญ่ จมดิ่งสู่ห้วงแห่งความสุขอย่างรวดเร็ว

และเธอก็ไม่ทันสังเกตเลยว่า เมื่อครู่มีเงาดำวูบผ่านไปข้างนอก

ถึงจะมองไม่ค่อยชัด แต่ผมมั่นใจว่าตอนนี้มีคนอยู่ข้างนอกแน่ๆ!

พอคิดได้แบบนี้ เลือดในตัวผมก็ราวกับพุ่งขึ้นสมอง ผมเร่งจังหวะอย่างบ้าคลั่ง

"อ๊ะ! พี่...คะ!"

คงไม่เคยมีใครเห็นผมบ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อน

เพียงไม่กี่วินาที ผมก็รู้สึกได้ว่าท้องน้อยของเธอเกร็ง ขาทั้งสองพยายามบีบเข้าหากัน

"อ๊ะ~ ไม่...ไหวแล้วค่ะ!"

หลังจากสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ร่างของภรรยาก็อ่อนระทวยลง

ผมรีบก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว กดร่างของเธอแนบกับกระจก ความอวบอิ่มทั้งสองถูกบีบจนเหมือนจะล้นออกมา

จากนั้นผมจับเอวบางของเธอไว้ ยกสะโพกขึ้น แล้วกระแทกกายเข้าหาอย่างรุนแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ท่ามกลางเสียงปะทะชัดเจน ภรรยาค่อยๆ ได้สติ พยายามดิ้นเพื่อลุกขึ้น

"พี่คะ หนูไม่ไหวแล้ว เข้าไปข้างในได้ไหมคะ? หนูขอร้องนะ คนอื่นจะเห็นเราได้นะ"

คำอ้อนวอนของเธอทำให้ผมรู้สึกสงสาร แต่ในขณะเดียวกันก็มีความรู้สึกอยากจะทรมานเธออย่างรุนแรง!

แต่ผมกลัวว่าถ้าทำรุนแรงเกินไปครั้งเดียว คิดๆ ไปก็นึกวิธีขึ้นมาได้

"ไม่เป็นไรนะที่รัก ถ้าเธออายก็ใช้อันนี้ปิดตาก็พอ"

ผมหยิบบราจากราวตากผ้าเหนือศีรษะลงมา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นของภรรยาผมแน่นอน

ไม่รอให้เธอคิดมาก ผมผูกมันไว้ที่ศีรษะของเธอ ปิดบังใบหน้าและดวงตาไว้ครึ่งหนึ่ง

สิ่งที่ทำให้ผมประหลาดใจคือ หลังจากถูกปิดตา ภรรยาดูเหมือนจะยอมรับสถานการณ์

เธอยันร่างท่อนบนกับกระจก ลมหายใจอุ่นๆ ก่อให้เกิดไอน้ำบนกระจก จมูกส่งเสียงครางเบาๆ เป็นระยะ ไม่นานไฟปรารถนาก็ถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง