บท 215

เมื่อเดินไปถึงลานจอดรถ หลี่เหม่ยถิงก็ชวนไปทานข้าวด้วยกัน

แต่เดิมผมไม่อยากไปหรอก เมื่อยเอวปวดหลัง เดินไปไหนมาไหนแทบไม่มีแรง อยากแค่กลับบ้านไปนอนพักดีๆ สักตื่น

แต่ภรรยาผมกลับดูกระตือรือร้น รับปากทันที

ในยามแบบนี้ เมื่อผู้หญิงตัดสินใจแล้ว ผู้ชายก็ไม่มีสิทธิ์คัดค้าน

ผมเหลือบมองหยางเล่อถิง เขาทำหน้าเหมือ...