บท 278

เธอพูดด้วยน้ำเสียงแบบนั้น ราวกับเจอล่อที่วิ่งไม่ได้ ตอนนั้นฉันแทบอยากให้ลิฟต์หนีบตายไปเลย

ฉันโมโหจัดพูดว่า "บ้าน่า ฉันเป็นผู้ชายหรือเปล่าเธอยังไม่รู้อีกหรือไง?"

พูดจบก็ห้ามปรามว่า "เชื่อคำพูดของผู้หญิงบ้านั่นด้วย อย่าไปเอาอย่างเธอเลย"

"แต่พี่เหมยถิงพูดถูกทุกครั้งนะ!" ภรรยายืนกรานว่า

"เธอเป็นเมีย...