บท 302

ฉันสงบอารมณ์ตัวเอง ดึงเธอขึ้นมาจากพื้น เห็นดวงตาของเธอเป็นประกายคลอด้วยน้ำตา อ่อนหวานราวกับดอกไม้ที่มีหยดน้ำค้างเกาะ กำลังบานรับแสงอรุณในยามเช้า

แม้ว่าเราจะหยุดแล้ว แต่จินตนาการของผู้คนรอบข้างก็ยังไม่หยุดตาม

โดยเฉพาะพวกผู้ชาย ยืนนิ่งอยู่กับที่ ยังไม่ได้สติ มองภรรยาของฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความป...