บท 393

เธอหัวเราะจนอกหน้าอกของเธอสั่นไหว เกือบจะทำให้ผมและผู้ชายรอบข้างตาลายไปหมด

มื้อนี้กินกันอย่างเป็นสุข แชมเปญถูกดื่มจนหมดขวด ส่วนใหญ่เป็นฝางเหยาที่ดื่มเข้าไป ผมสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของการดื่มเพื่อกลบความทุกข์

เมื่อออกจากร้านอาหาร ฝางเหยาเมาไปบ้างแล้ว ส้นรองเท้าสูงเกินไป เดินไปก็ต้องให้ผมพยุง

เธอดูเห...