บท 409

ขี้เกียจเสียน้ำลาย ตอบตรงๆ ว่าไม่มีอะไร มองลงไปข้างล่างด้วยความหวาดผวา หวังว่าคราวหน้าที่มา อย่าโยนอะไรลงมาโดนหัวฉันก็แล้วกัน

รออยู่เกือบยี่สิบนาที หยวนซือป๋อถึงได้สวมรองเท้าแตะเดินออกมาจากข้างใน

เห็นเขาแล้วฉันแทบจำไม่ได้ ตาทั้งสองข้างโหล หนวดเครารุงรัง ไม่รู้ว่าไม่ได้สระผมมานานแค่ไหน เส้นผมบางส่ว...