บท 448

มือและเท้าถูกล่ามไว้กับเตียงเหล็ก ดิ้นรนไร้ประโยชน์ ฉันรู้สึกสิ้นหวัง นี่มันห้องอะไรกัน ทำไมถึงมีของพวกนี้

"อย่าสงสัยไปเลย โรงแรมแบบนี้มีทุกอย่าง" จูชั่นชั่นพูดพลางเดินไปที่ตู้ หยิบแส้หนังออกมา แล้วทดลองเหวี่ยงมันในมือสองสามที

เธอมองฉันพร้อมรอยยิ้มพลางพูดว่า "หลายวันมานี้ ฉันรอคอยที่จะเอาแส้มาเฆี่...