บท 489

พบกันอีกครั้งไม่ใช่คนอื่นไกล แต่เป็นลู่ยุนที่เคยรู้จักกันตอนไปดูการแสดงครั้งที่แล้ว

เขาหันมาเห็นฉัน ดูตกใจยิ่งกว่าฉันเสียอีก คงยังจำได้ว่าฉันเคยขัดจังหวะเรื่องดีๆ ของเขา

เขามองสำรวจฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วบ่นอย่างหงุดหงิด "นายไม่ได้เป็นคนที่ไอ้เฒ่าน่ารำคาญบนหัวนายส่งมาแอบสอดแนมฉันหรอกนะ? ทำไมไปไหน...