บท 548

ความโศกเศร้าคือ ตอนนี้ฉันได้แต่ทนเงียบๆ พูดไม่ได้ อธิบายอะไรก็ไม่ได้

กลัวว่าถ้าพูดมากไปจะพลาดท่า ได้แต่เก็บความเงียบต่อไป

"ตอนนี้มันขังตัวเองอยู่ในห้อง ถามอะไรก็ไม่ยอมพูด มาที่นี่ก็ไม่ยอมเล่า พวกเธอไม่อยากเล่าเรื่องให้พวกเราฟัง แม่เข้าใจ แต่ตอนนี้เรื่องมันวุ่นวายขนาดนี้แล้ว ในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง เธ...