บท 572

บางทีอาจจะเพราะกลัวจริงๆ ใจผมกลับโล่งขึ้นและถอยหลังตาม

อาสองผิวปากเรียกหมาให้กลับมาอย่างสงบ

หมาหลายตัวหยุดเห่าแต่ยังวนเวียนอยู่กับที่ สัญชาตญาณนักล่าทำให้พวกมันไม่อยากจากไปง่ายๆ

อาสองหยิบเนื้อชิ้นเล็กๆ มาล่อ หมาสามตัวจึงยอมกลับมาอย่างไม่เต็มใจ หัวใจที่เต้นระรัวค่อยๆ สงบลง ขณะที่ผมกำลังผ่อนคลายคิดว่า...