บท 621

ฉันเกร็งจนไม่กล้าแตะต้องเธอ แม้แต่ลมหายใจก็พยายามกลั้นไว้ กลัวว่าถ้าทำเสียงดังเกินไปเธอจะตกใจหนีไป หายวับไปต่อหน้าต่อตา

เธอไม่ได้รีบร้อนทำอะไร เพียงแค่กางแขนกอดฉันแน่น ร่างกายของเธอช่างอบอุ่น ราวกับอาบไล้ด้วยแสงอาทิตย์ เหมือนได้ดำดิ่งลงสู่ทะเลดอกไม้อันแสนสุข

เราอยู่อย่างนั้น เพียงกอดกันเงียบๆ มือฉ...