บท 661

ฉันไม่สามารถยอมรับได้อย่างเต็มใจ รู้สึกว่าร่างกายทั้งหมดไม่สามารถสัมผัสเขาได้อีก ฉันรีบถอยห่างอย่างลนลาน วิ่งหนีเข้าห้องด้วยความตื่นตระหนก ล็อคประตู ขังตัวเองไว้ในห้อง

ฉันรู้ตัวว่า ตัวเองกลัวที่จะเห็นหน้าเหยา และยิ่งกลัวที่จะสบตากับเขา

ความรู้สึกที่เคยปรารถนาจะอยู่เคียงข้างเขา อยากคุยกับเขา เพลิดเพ...