บท 737

"ดูเหมือนว่าเพื่อนคงไม่ค่อยสบายใจกับที่นี่สินะ"

ผมพยักหน้า

"เฮ้อ พูดไม่ถูกจริงๆ"

ซุนเสวียหย่งเผยรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้า

"ทิ้งเบอร์ไว้สิ ว่างๆ เราออกมานั่งคุยกันไหม"

ผมถามอย่างหยั่งเชิง

ซุนเสวียหย่งลังเลเล็กน้อย แต่ก็ตกลงอย่างรวดเร็ว ให้เบอร์ผมไว้

เขายังต้องไปทำงาน ผมยิ้มและบอกลา

มองเขาในวัยกลางคน เดิ...