บท 810

เพราะฉันรู้สึกได้ว่า ในร่างกายที่ทั้งภาคภูมิและงดงามเหลือเกินนี้ แท้จริงแล้วซ่อนความเหงาไว้ข้างใน

เมื่อรับรู้ถึงอารมณ์ของฉัน ฟางเหยาก็นอนนิ่งสงบอยู่ในอ้อมแขนฉัน ไม่พูดอะไรอีก

บางทีอาจเพราะเหนื่อยเกินไปเมื่อครู่ หรืออาจเป็นเพราะบรรยากาศ ฉันเผลอหลับไป พอถูกฟางเหยาปลุก ก็เกือบสิบเอ็ดโมงแล้ว

นึกถึงภร...