บท 906

ทั้งสนามเงียบสงัด บางคนเอามือปิดปาก น้ำตาไหลอาบแก้ม โศกเศร้าให้กับชีวิตที่ดับสูญ

บางคนสายตาเด็ดเดี่ยว ราวกับได้รับแรงบันดาลใจจากนักสู้วัว

ในขณะที่ทุกคนคิดว่าจบแล้ว กำลังหันหลังเดินออกจากสนาม ไม่รู้ว่าใครเป็นคนแรกที่สังเกตเห็นว่านักสู้วัวและวัวกระดุกกระดิก จึงร้องอุทานด้วยความตกใจ

ทุกคนเงยหน้ามองด้วย...