บท 117

ฟางรั่วหลิวแยกขาของตัวเองออก ใช้มือจับแก่นกายของเยี่ยนเฉิน ถูไปมาอย่างบ้าคลั่งบนความชุ่มชื้นอ่อนนุ่มของตัวเอง หลับตาพลางครางเบาๆ อย่างห้ามไม่อยู่

เยี่ยนเฉินอยากจะห้ามการกระทำของฟางรั่วหลิว แต่ก็สายเกินไปแล้ว เพราะเธอนั่งคร่อมบนตัวเขาเรียบร้อย

ฟางรั่วหลิวหาตำแหน่งที่ถูกต้อง แล้วทิ้งสะโพกลงนั่ง รับแ...