บท 105

หลังพายุฝนผ่านไป ความเงียบก็มาเยือนอย่างประหลาด

ความเงียบที่น่ากลัว ความเงียบที่ชวนขนลุก

หัวใจของผมรุ่มร่ามเหมือนเศษซากที่ลอยคว้างอยู่บนถนนหลังน้ำท่วม

เหตุการณ์ละครน้ำเน่าครั้งนี้ช่างเกินจริงเสียจนผมไม่อาจหาทางออกได้ในทันที

แต่ซิ่งหลิงกลับเหมือนเด็กที่ทำผิด เธอจับแขนผมไว้ ขอโทษไม่หยุด พยายามปล...