บท 193

บรรยากาศแบบนี้ ทำให้ฉันจมดิ่งลงไปในห้วงอารมณ์

ปากของฉันเหมือนลูกไก่จิกข้าวสาร อดไม่ได้ที่จะอยากโน้มไปจูบเธอ ราวกับว่าร่างของเฉิงหลิงมีสนามแม่เหล็กที่ดึงดูดฉันเข้าไปหา

แต่สติเล็กๆ ที่ยังเหลืออยู่กลับร้องเตือนในใจ ฉันเริ่มกังวลว่าหากจูบไปแล้ว สิ่งที่รออยู่อาจไม่ใช่ความรักที่ลึกซึ้งขึ้น แต่เป็นฝ่าม...