บท 61

ฉันรู้กาลเทศะออกมาจากห้อง หลี่เมิ่งเหยาหัวเราะอย่างสดใส แล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

ฉันคาบบุหรี่ไว้ในปาก ได้ยินเสียงเสื้อผ้าเสียดสีกันแว่วๆ จากในห้อง พร้อมกับเสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้น ภาพตรงหน้าปลุกความทรงจำวันนั้นที่บ้านฉัน ตอนที่เราอยู่ในห้องเดียวกัน รูปร่างของเธอ ช่างงดงามเหลือเกิน แค่นึกถึงก็ทำให้ร...