บท 1

"พี่ไกล อย่าทำแบบนั้น หยุดเถอะ..."

เมื่อได้ยินเสียงครางแผ่วของเฉินเหยาจากในห้อง จางไกลถึงกับตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ

เฉินเหยาเป็นพี่สาวของภรรยาเขา เธอมาหางานในเมืองเมื่อสัปดาห์ที่แล้วและพักอยู่ที่บ้านของจางไกล

เฉินเหยาอายุเพียงสามสิบปี และเพิ่งหย่าร้าง การที่เธอมีความต้องการทางเพศก็เป็นเรื่องปกติ แต่การที่เธอจินตนาการถึงเขาเป็นสิ่งที่จางไกลไม่เคยคิดมาก่อนเลย

"อื้ม~ เบาๆ หน่อย ฉันเป็นพี่สาวเมียนายนะ!"

"บอกให้เบาๆ แต่ยังใช้แรงอีก เจ็บหมดแล้ว..."

เมื่อได้ยินเสียงหายใจหอบและคำพูดที่เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ จิตใจที่เคยสงบของจางไกลก็เริ่มปั่นป่วน

ภรรยาเพิ่งออกไปธุระนอกเมืองวันนี้เอง แล้วพี่สาวเธอก็มาทำแบบนี้ในห้อง หรือว่าเธอตั้งใจ?

จางไกลคิดในใจ และเริ่มมีความคิดที่ไม่ควรมีต่อเฉินเหยา มือขวาของเขาค่อยๆ จับลูกบิดประตู แล้วเปิดออกเล็กน้อย

ภาพอันเย้ายวนที่ปรากฏต่อสายตาทำให้ร่างกายเขาตื่นตัวขึ้นมาทันที ส่วนหนึ่งของร่างกายก็ชูศีรษะขึ้น

ในตอนนี้ เฉินเหยากำลังนอนอยู่บนเตียง เปลือยกายไร้อาภรณ์ ผิวขาวผ่องเปล่งประกายภายใต้แสงไฟ

ขายาวเรียวของเธอยกสูงขึ้น มือถือสิ่งหนึ่งที่กำลังสั่นอย่างรวดเร็ว ดวงตาเธอเลื่อนลอย ขณะที่มือจัดการอยู่ระหว่างขา พร้อมกับเสียงหึ่งๆ ของการสั่น ไม่นานผ้าปูที่นอนสีขาวก็มีรอยเปียกสีเทาปรากฏขึ้น...

รอยนั้นขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว จางไกลที่แอบอยู่หลังประตูถึงกับได้กลิ่นคุ้นเคย เขารู้ดีว่านั่นคือกลิ่นความชื้นจากร่างกายของเฉินเหยา

สิ่งที่ทำให้จางไกลทนไม่ไหวคือ เฉินเหยาตอนนี้กำลังอารมณ์พลุ่งพล่าน ใบหน้าแดงระเรื่อเต็มไปด้วยเสน่ห์ยั่วยวน มือข้างหนึ่งถือของเล่นชิ้นใหญ่นั้น อีกมือก็ไม่ได้อยู่เฉยๆ กำลังบีบนวดความนุ่มนิ่มที่หน้าอก ความขาวนุ่มนั้นกระเพื่อมราวกับคลื่น...

ริมฝีปากสีแดงสดเผยอเล็กน้อย ลมหายใจถี่รัว

"พี่ไกล ถึงนายจะแต่งงานกับน้องลู่แล้ว แต่ก็ยังแอบมองฉันอยู่เรื่อย ฉันรู้ว่านายมีใจไม่ซื่อกับพี่สาวเมีย สุดท้ายก็ได้สมใจนายสินะ อื้ม..."

เมื่อได้ยินคำพูดที่เฉินเหยาพูดกับตัวเอง จางไกลตกใจจนตาเบิกกว้าง เธอชอบโชว์ขาขาวยาวต่อหน้าเขาทุกวัน อกก็ใหญ่ ถ้าไม่มองก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้ว แต่ตอนนี้เธอกลับโทษเขา...

ยังไม่ทันที่เขาจะได้บ่น เฉินเหยาก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงอย่างกะทันหัน

แม้จะอยู่ไกล จางไกลก็เห็นความอวบอิ่มคู่นั้นที่ตั้งตระหง่านบนผิวขาวผ่อง ยอดอิ่มสีแดงระเรื่อดูราวกับผลไม้ของปีศาจยั่วยวน แผ่กระจายเสน่ห์ไม่สิ้นสุด ทำให้จางไกลอยากพุ่งเข้าไปลิ้มลองทันที

เฉินเหยาไม่รู้เลยว่าจางไกลกำลังแทบบ้าเพราะการมอง เธอยังหมุนตัวและคุกเข่าบนเตียง ยกส่วนล่างที่กลมกลึงขึ้น

"นายช่างร้ายจริงๆ น้องลู่เพิ่งไป นายก็ทำแบบนี้กับพี่ นายอยากนอนกับพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ?"

เฉินเหยาพูดกับตัวเองไปพลาง แล้วนำสิ่งที่ยังสั่นอยู่นั้นไปวางไว้

"นายนี่เป็นคู่แค้นของพี่จริงๆ เบาๆ หน่อย พี่แทบตายเพราะนายแล้ว..."

จางไกลมองจนตาแทบถลน ในหัวเริ่มจินตนาการภาพตัวเองยืนอยู่ด้านหลังเฉินเหยา

แต่ในตอนนั้นเอง เฉินเหยาก็ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วหยิบสิ่งที่กำลังสั่นนั้นออกมา

บทถัดไป
บทก่อนหน้าบทถัดไป