บท 1353

: นิยายจีน

คิดถึงภาพเหม่ยจื่อกับเว่ยเก๋อจูงมือเดินเล่นริมทะเลสาบ ฉันรู้สึกว่าเวลาช่างผ่านไปช้าเสียเหลือเกิน! ทุกวินาทีเป็นความทรมานจริงๆ! ตอนที่ฉันรอจนตาแทบถลน เหม่ยจื่อก็วิ่งเหยาะๆ เข้ามา

"จินสุ่ย นายลงมาแล้วเหรอ?" เหม่ยจื่อหยุดฝีเท้าเมื่อเห็นฉัน

"ฉันลงมานานแล้ว" ฉันลุกขึ้นพูด "พี่หม่าอยากเข้าห้...