บท 1652

นั่งไม่ถึงสิบนาที ทั้งสองคนจิบน้ำเพียงไม่กี่อึก แล้วก็มุดเข้าไปในป่า

ในป่านั้นหนาทึบจนลมแทบไม่อาจลอดผ่าน ไม่มีเส้นทางให้เดินเลย

ทั้งสองคนจึงชักมีดพร้าออกมาฟันทางเดิน

ผมเดินตามหลังพวกเขา ซึ่งสบายกว่าเยอะ

เดินไปเรื่อยๆ แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้ผมตกใจก็เกิดขึ้น

ทางด้านซ้ายของชายร่างสูง จู่ๆ ก็มีอะไรบา...