บท 29

"ฉัน..." เฉินเหยาพูดไม่ออกทันที

จางหยวนลุกขึ้นเดินไปหา กดลงบนไหล่ขาวนุ่มของเฉินเหยาจากด้านหลัง "อย่าพูดไม่ตรงใจเลย พวกเราก็ไปถึงขั้นนั้นแล้ว จะหยุดได้หรือ? ถ้าเธอคิดรอบคอบขนาดนั้นจริงๆ พวกเราคงไม่มีอะไรเกิดขึ้นตั้งแต่แรกแล้ว"

เฉินเหยาจับมือเขาไว้ หันมาเผชิญหน้า "รู้ไหม ฉันกลัวมาก ฉันยอมรับว่าที่แต...