บท 334

แต่ตอนนี้ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากลุกขึ้น แต่ลุกไม่ได้ต่างหาก ร่างกายยังมีปฏิกิริยาอยู่นี่! หยางชิงชิงแอบเห็นเข้าพอดี เธอเอามือปิดปากหัวเราะคิกคัก สนุกกับความอับอายของผม

ผมจ้องหยางชิงชิงด้วยสายตาดุๆ "หัวเราะอะไรกัน ไปยกอาหารมาสิ!" พูดออกไปไม่ทันขาดคำ ชินเจียวหยิ่งก็ไม่พอใจทันที "นาย นั่นแหละ ไปยกอาหารมา!"...