บท 412

ยามค่ำคืน

กลางดึก ฉันนอนกระสับกระส่ายไปมาหลับไม่ลง มองดูยอดเงินที่แสดงในข้อความบนโทรศัพท์มือถือ รู้สึกราวกับมีก้อนหินมหึมาทับอยู่บนอก อึดอัดจนแทบอาเจียน

จากแปดล้านเหลือเพียงสองหมื่นบาทในพริบตา ถ้าไม่ใช่เพราะจิตใจฉันแข็งแกร่งเกินพอ ป่านนี้คงนอนอยู่ในห้องฉุกเฉินแล้ว

เดี๋ยวก่อน! สองหมื่นบาท? ทำไมย...