บท 42

ภาษาไทย

"ฉันก็ไม่กล้าเหมือนกัน" จางหยวนหยุดเดิน แล้วให้เฉินเหยาขึ้นมานั่งบนตัก หลังจากที่เฉินเหยาเกาะตัวเขาแล้ว เขาก็ค่อยๆ ลุกขึ้นยืน เริ่มเดินไปรอบห้อง แต่ละก้าวที่เดินก็แทรกลึกเข้าไปทีหนึ่ง "ถ้ารู้แต่แรกว่าเธอก็มีใจ เราคงไม่ต้องอดกลั้นมานานขนาดนี้"

"ใครใช้ให้เรามีความสัมพันธ์แบบนี้ล่ะ" เฉินเหยาถ...