บท 601

ผมงุนงงนิดหน่อย แต่แล้วก็เข้าใจทันที จริงๆ แล้วก็สมเหตุสมผล คนอย่างเธอที่แทบไม่เคยผ่านโลกมาเท่าไหร่ย่อมรับมุกตลกแบบนั้นของผมไม่ได้

ขณะที่เสี่ยวเหมยวิ่งออกไป มีชายคนหนึ่งเดินเข้าไปถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น ผมจำได้ว่าเขาคือคนที่เอาอาหารมาส่งที่ห้องแทนเสี่ยวเหมยเมื่อก่อนหน้านี้

ตอนนั้นเขาก็หันมามองผมด้วย...