บท 796

ผมเดินกลับอย่างเอื่อยเฉื่อย สัมผัสความรู้สึกของสายลมที่พัดผ่านร่างกาย จู่ๆ ก็รู้สึกว่าชีวิตนี้ช่างงดงามเหลือเกิน

นับตั้งแต่วิกฤตการเงินปี 2551 ผมก็เริ่มตกต่ำ ใช้เวลาไปวันๆ อยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขา เคยคิดว่าชีวิตคงจะผ่านไปแบบนี้

ไม่นึกเลยว่า เสี่ยวเฉียงจะพาผมมาที่โรงเรียนนี้ มาทำงานเป็นคนดูแลหม้...