บท 870

ในมื้ออาหารนี้ พวกเราแทบไม่ได้พูดอะไรกันเลย ความรู้สึกทั้งหมดถ่ายทอดผ่านความเงียบงัน

หลังกินเสร็จ พวกเราเดินเล่นในมหาวิทยาลัยอีกสักพัก ฉันไม่เคยเรียนมหาวิทยาลัยมาก่อน ไม่นึกเลยว่าตอนนี้อายุปูนนี้แล้ว กลับมาใช้ชีวิตเหมือนนักศึกษา มีความรักในรั้วมหาวิทยาลัย

คิดได้ดังนั้น ฉันจึงไม่พูดอะไรอีก เพียงยิ้...