บท 921

หากข้าเข้าไปคราวนี้ มีโอกาสสูงที่จะเอาชีวิตรอดเพียงหนึ่งในสิบ คิดได้เพียงเท่านี้ เหงื่อเย็นก็ผุดซึมทั่วร่าง

แต่มาถึงจุดนี้แล้ว ข้าไม่มีทางถอยอีกต่อไป ได้แต่ฝืนใจก้าวเข้าไป

ข้าค่อยๆ เดินเข้าไปทีละก้าว ทัศนวิสัยยิ่งมืดลงทุกที จนสุดท้ายแทบจะมืดราวกับยามค่ำคืน โชคดีที่ระหว่างทาง คนขับรถพาข้าไปซื้อไฟฉาย...