บท 97

"อ๊ะ!" เฉินเหยาตัวแข็งทื่อ ความรู้สึกอ่อนระทวยแล่นผ่านร่างกายของเธอ ราวกับมีใครมาดึงวิญญาณออกไป เหลือเพียงร่างที่อ่อนปวกเปียกดั่งโคลนตม

จางหยวนขยับนิ้วไปมา พลางยิ้มกล่าวว่า "เฉินเหยา เป็นอะไรไปน่ะ? เธอไม่รู้สึกทรมานบ้างหรือไง?"

เฉินเหยาบิดเอวที่อ่อนระทวยดั่งงูในน้ำ ใบหน้าแดงก่ำ หายใจหอบถี่ "จางหยว...