บท 1230

"เปรี้ยงงง..."

เสียงฟ้าร้องดังสนั่น ฟ้าแลบวาบแปลบปลาบส่องสว่างท้องฟ้าอันมืดครึ้ม

สายฝนที่เมื่อครู่โปรยปรายเบาๆ เริ่มตกหนักขึ้น แต่จ้าวซานจิ่นและคณะไม่กล้าหยุดพัก การอยู่ในพื้นที่หนองบึงแห่งนี้แม้เพียงนาทีเดียวก็อาจเกิดเหตุไม่คาดฝันได้ สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือรีบออกจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

จ้าวซานจิ่...