บท 463

"เอ๊ะ! รอก่อน!" ชิ่นหวั่นโหรวพยายามจะห้าม แต่เจ้าซานจินวิ่งเร็วเกินไป เธอเอื้อมมือออกไป แต่พอมือแตะชายเสื้อของเขาได้ เจ้าซานจินก็ลื่นหลุดไปเหมือนปลาไหลที่เปียกลื่น

"ไอ้บ้า!"

ใบหน้าของชิ่นหวั่นโหรวเย็นชาลง มือค้างอยู่กลางอากาศ โกรธจนกระทืบเท้า

ถึงจะโกรธแค่ไหน ที่นี่ก็เป็นบ้านของตระกูลหลิว ชิ่นหวั่...